Αποδιοργάνωση … Πόσες φορές έχεις νιώσει ότι βρίσκεσαι σε μία περίοδο της ζωής σου, που αισθάνεσαι ότι έχει χαθεί μέσα από τα χέρια σου ολοσχερώς ο ρυθμός; Είναι βέβαιο ότι στο περιπετειώδες ταξίδι της ζωής έχεις βρεθεί και εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές σε μία κατάσταση αποδιοργάνωσης, με έκδηλο το αίσθημα της αδυναμίας στην εύρεση του κατάλληλου δρόμου διεξόδου που θα σε βοηθήσει ξεφύγεις από τις καταστάσεις που σε έχουν οδηγήσει στην απώλεια της ισορροπίας και της αρμονίας ! Σε αυτές ακριβώς τις στιγμές, ένιωσες ότι έχασες τον έλεγχο , την διαχείριση ή και τη σταθερότητα . Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι καθώς παγιδεύεσαι στην κατάσταση της αποδιοργάνωσης, συνειδητοποιείς σταδιακά, ότι έχεις χάσει την ισορροπία και την αρμονία με ότι πιο πολύτιμο, τον ίδιο σου τον εαυτό …
Από + Διοργάνωση = Είναι η απώλεια της οργάνωσης, της ροής, της δομής, της εξέλιξης, του ρυθμού της ζωής. Η απώλεια αυτή προκύπτει σε περιόδους κρίσης και είναι μία κατάσταση άκρως φυσιολογική, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως ότι είναι μία κατάσταση μετάβασης, στην οποία πολύ γρήγορα πρέπει να ανταποκριθούμε /αντιδράσουμε για να πάμε στο επόμενο στάδιο, στο στάδιο της οργάνωσης και του συντονισμού προκειμένου να βάλουμε την ζωή μας και πάλι σε μία πορεία … Σε περίοδους έντονων κρίσεων, η αποδιοργάνωση μας είναι τόσο ψυχική και πνευματική όσο και σωματική ….
Οι αναμενόμενες κρίσεις που περνάμε στη ζωή, μας αλλάζουν τους ρυθμούς, τις συνήθειες, μας ταρακουνούν πολλές φορές να πάμε μπροστά, να πάμε παρακάτω, να ξεφύγουμε από την βολή μας ή από ότι μπορεί να θεωρούσαμε εως τώρα σταθερό, σίγουρο ή και δεδομένο …Γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και η αλλαγή είναι το μόνο σταθερό στοιχείο το οποίο και μας οδηγεί στην εξέλιξη αλλά και στην βαθύτερη γνώση του ίδιου μας του εαυτού!
Τι γίνεται όμως όταν η αποδιοργάνωση παραμένει ως κατάσταση για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα;;; Τότε είναι που βυθίζεσαι ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα της ουσιαστικής απορύθμισης που σε οδηγεί σε μία “φαινομενική” στασιμότητα … Κι εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι στάσιμα και παγωμένα , τίποτα δεν εξελίσσεται, τίποτα δεν είναι σε πρόοδο και τίποτα δεν μπορεί να ελεγχθεί, δεν μπορείς εύκολα να αναγνωρίσεις ότι ΔΕΝ μένεις στάσιμος, αλλά κάνεις βήματα πίσω, που σε απομακρύνουν από τους στόχους που είχες για την πορεία σου ! Το αποτέλεσμα;;; Τα κενά μεγαλώνουν, το ίδιο και οι αποστάσεις, η έλλειψη ικανοποίησης, ευχαρίστησης, η απομόνωση, αλλά και σε ένα γενικότερο πλαίσιο η “ανεπάρκεια” στοιχειώνουν την καθημερινότητά σου ….
Η παρατεταμένη αποδιοργάνωση ενός ανθρώπου, τις περισσότερες φορές δηλώνει την σθεναρή αντίστασή του στην αλλαγή, αλλά και την αδύναμία του να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στη ζωή του! Η κατάσταση αυτή αρκετές στιγμές μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια, γιατί το άτομο ενώ βρίσκεται στη φάση της αποδιοργάνωσης ΔΕΝ επικεντρώνεται στους τρόπους που θα διαχειριστεί και θα ξεφύγει από αυτή την κατάσταση αλλά εστιάζει το νου στις αιτίες και στα γεγονότα που μεσολάβησαν που τον οδήγησαν στην κατάσταση που βιώνει! Η υπερανάλυση τον οδηγεί στην κατάρριψη ευθυνών (στον εαυτό του ή στους άλλους), σε συνεχόμενες δικαιολογίες για την κατάσταση που βρίσκεται. Τότε ακριβώς είναι που η αποδιοργάνωση αρχίζει να βγάζει ρίζες, προκαλώντας “πάγωμα” στη ζωή του ανθρώπου, τα προβλήματά του μεγαλώνουν, ξεφεύγουν από τα όρια και παίρνουν μία ανεξέλεγκτη τροπή….
Το άτομο που είναι σε αποδιοργάνωση
- βρίσκεται σε μία πλήρη σύγχυση
- το βλέμμα του είναι “Χαμένο” ακριβώς όπως είναι και η σκέψη του, η οποία και δεν συγκροτείται και δεν επικεντρώνεται (ξεχνά, ξεπηδά από το ένα θέμα στο άλλο, δεν ακούει τον συνομιλητή)
- αδυνατεί να πάρει πρωτοβουλίες για τη ζωή του
- οι αποφάσεις του είναι επιπόλαιες (ή έχουν και ρίσκο) και λίγο μετά τις μετανιώνει
- απουσιάζει η λογική από τον τρόπο συμπεριφοράς του
- παραμένει στην αδράνεια
- χάνει σημαντικές ευκαιρίες (πολλές φορές και ανθρώπους / πολύτιμες σχέσεις από τη ζωή του)
- δεν εξελίσσεται
- καταβάλεται από αρνητικά συναισθήματα (πανικό, θυμό, κλπ)
- εκφράζει έντονο θυμό /παρεξηγείται και θίγεται εύκολα
- προτιμά την απομόνωση (έστω και αν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους)
- αδυνατεί να εντοπίσει / αναγνωρίσει τα συναισθήματα τα δικά του αλλά και των ανθρώπων που τον περιβάλλουν με αποτέλεσμα να βρίσκεται μόνιμα σε σύγκρουση
- δυσκολεύεται να συμπορευτεί και να συνάψει ουσιαστικές/σταθερές σχέσεις, λειτουργεί άστατα στα αισθηματικά του, καλλιεργεί τους ρόλους θύματος / θύτη στις σχέσεις του (ανάλογα με την περίσταση).
- η μοναξιά και η μελαγχολία είναι οι πιστοί και σταθεροί του φίλοι
- παραμένει θεατής στη ζωή του και έρμαιο των συγκυριών
- δεν ικανοποιείται, δεν χαίρεται, δεν απολαμβάνει, δεν αφήνεται στη στιγμή
- δεν μπορεί όμως να εντοπίσει και το τί είναι αυτό που θα του έδινε χαρά και ικανοποίηση!
- Παρατηρεί στη ζωή του να επαναλαμβάνονται κύκλοι και να ζει εκ νέου οδυνηρές καταστάσεις που είχε βιώσει και στο παρελθόν
Σε αρκετές περιπτώσεις, το άτομο διαφεύγει από την σκληρή πραγματικότητα (με ποικίλους τρόπους) στην ουσία προσπαθεί να δημιουργήσει μία ιδεατή / φανταστική δική του θέωρηση που απέχει από την αλήθεια που δυσκολεύεται να αποδεχθεί
Ξεφεύγοντας από την αποδιοργάνωση !
Διαβάζοντας το συγκεκριμένο άρθρο, είναι πολύ πιθανό να ταυτιστείς σε κάποια μέρη του, να εντοπίσεις δικές σου στάσεις, συμπεριφορές ή ακόμα και να αναγνωρίσεις μέσα σου, ότι βρίσκεσαι σε μία κατάσταση αποδιοργάνωσης, που σε έχει κάνει να χάσεις πλέον την ουσιαστική επαφή με τον εαυτό σου αλλά και με τα αγαπημένα σου πρόσωπα!
Το πρώτο βήμα για να καταφέρεις να διαχειριστείς αυτή την κατάσταση είναι να εντοπίσεις και να αναγνωρίσεις την κατάσταση που βρίσκεσαι, αλλά και τα επακόλουθά της στη ζωή σου …
Το δεύτερο βήμα είναι να κάνεις μία “παύση” στην υπερανάλυση των καταστάσεων γύρω σου! Σημασία δεν έχει τι έφταιξε, ποιος έφταιξε, ποιος φταίει τώρα ή ποιος θα φταίει στο μέλλον … Σε αυτό το βήμα, θα πρέπει να διακόψεις την θυματοποίηση, αναγνωρίζοντας ότι παντού και πάντα θα υπάρχουν οι λόγοι, οι αιτίες και οι άνθρωποι που θα διαταράσσουν το ρυθμό και την ροή στη ζωή μας! Είναι άκρως φυσιολογικό όλοι μας να βιώσουμε μία περίοδο αποδιοργάνωσης στη ζωή μας, είναι πολύ πιθανό αντίστοιχη κατάσταση να έχεις βιώσει και στο παρελθόν.
Το τρίτο βήμα είναι να σχεδιάσεις απόλυτα συγκεκριμένα την κατάσταση που θέλεις και επιθυμείς μέσα από την καρδιά σου να βρεθείς! Με λίγα λόγια είναι σημαντικό να θέσεις έναν ξεκάθαρο και απόλυτα συγκεκριμένο (και όχι γενικό) στόχο! Πάρε μολύβι και χαρτί και γράψε ποιος είναι ο στόχος που δεσμεύεσαι πιστά και με αφοσίωση ότι θα εργαστείς για την κατάκτησή του….
Το τέταρτο βήμα είναι να φανταστείς πώς θα είναι η ζωή σου εφόσον κατακτήσεις αυτόν τον στόχο! Πώς θα κατανοήσεις ότι πέτυχες το στόχο σου; Πώς θα αισθάνεσαι; Πώς θα διαμορφωθεί η ζωή σου αν τον πετύχεις;
Το πέμπτο βήμα είναι να καταγράψεις τις επιλογές που έχεις και τις κινήσεις που μπορείς να κάνεις, προκειμένου να υλοποιήσεις αυτό τον στόχο! Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο και κατέγραψε κάθε πρώτη σκέψη επιλογής που έχεις χωρίς να επιτρέπεις στην ματαιοδοξία να εισβάλει στις σκέψεις σου!
Το έκτο βήμα είναι να καταγράψεις τις κινήσεις που δεσμεύεσαι ότι θα κάνεις για την επίτευξη του στόχου σου! Ξεκίνησε με απλά, μικρά βήματα, συνέχισε με τα πιο σύνθετα, ή πολύπλοκα… Καθόρισε ωστόσο ένα χρονοδιάγραμμα των κινήσεων που θα κάνεις, το οποίο και θα ελέγχεις για την πρόοδο και την εξέλιξή σου!
Για να ξεφύγεις από την Αποδιοργάνωση είναι πολύ σημαντικό να εστιάσεις το νου σου όχι στις αιτίες που την προκάλεσαν, αλλά στους τρόπους εκείνους που θα σε βοηθήσουν να πάρεις και πάλι τα ηνία της ζωής στα χέρια σου! Η στοχοθεσία, είναι μία διαδικασία που σταδιακά και με τα βήματα που εσύ θα θέσεις, θα σε βοηθήσει στην διαχείριση των καταστάσεων στη ζωή σου, αλλά στην ουσιαστική επανενεργοποίησή σου στην αρένα της ζωής!
Αν διαβάζοντας το συγκεκριμένο κείμενο, συνειδητοποίησες ότι έχεις στο κοντινό σου περιβάλλον ένα άτομο που βρίσκεται σε αποδιοργάνωση, όπου αναζητάς τον τρόπο που θα το βοηθήσεις / θα το στηρίξεις προκειμένου να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση σκέψου τα εξής: Όσο και να κουβεντιάσεις, να επισημάνεις, να πεις τη γνώμη σου, να συμβουλεύσεις, να θέσεις τους όρους σου ή να πάρεις τις δικές σου πρωτοβουλίες, να κατηγορήσεις, να αντιδράσεις, να φωνάξεις, ή να χρησιμοποιήσεις κάθε μέθοδο που εσύ θεωρείς εσύ σωστή, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο … Για να ξεφύγει ένας άνθρωπος από την αποδιοργάνωση που βιώνει, πρέπει ο ίδιος και μόνο να κατανοήσει την κατάσταση που βρίσκεται και να πάρει την απόφασή του για την μετάβαση στην κανονικότητά του! Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις στην περίπτωση που σε συνδέουν δεσμοί αγάπης με αυτό το άτομο είναι: Να κατανοείς και να νιώθεις την κατάσταση που βρίσκεται, να προσφέρεις την αγάπη σου, να δείχνεις υπομονή στην στάση και στην συμπεριφορά του αποφεύγοντας τα κατηγορώ, να βάζεις κάποια όρια τα οποία και θα τηρείς που θα έχουν ως κίνητρο την ενεργοποίηση πρωτοβουλίας του ατόμου…Αποφεύγεις τις συμπεριφορές εκείνες που εξυπηρετούν / βολεύουν τις διαθέσεις / συμφέροντα του ατόμου που βρίσκεται σε αποδιοργάνωση -βγάζοντας το από μία δύσκολη θέση, προκειμένου να μην πιεστεί, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα / υποχρεώσεις που αφορούν το αποδιοργανωμένο άτομο, απλά εντείνεις ακόμα περισσότερο την παράταση του στην οργάνωση και στην επανένταξή του στο ρυθμό της ζωής του!