Της Γεωργίας Καλλέργη
Πόσο χαμογελώ με τις όμορφες νοσταλγικες ταινίες του’50 -’60’-70′ που απεικόνιζαν την νοοτροπία της εποχής όπου ο υποψηφιος γαμπρός ερχόταν και ξελόγιαζε ύπουλα το αγνό και ανύποπτο κορίτσι για να του ”φάει” το σπίτι η το οικόπεδο ή και τις λίρες ; Την διαβόητη “προίκα”.
Ο ”προικοθήρας” ο λιθοβολημένος ήρωας τριών δεκαετιών .Γιατί αν δεν έπαιρνε τα υποσχόμενα στον πρώτο συζυγικό καβγά ακουγόταν το περιφημο ”ξεβράκωτη σε πήρα! ”η η νύφη θα έλεγε σε αντίστροφη συνθήκη ”όταν όμως ο μπαμπάς, σου γραφε το οικόπεδο ήμουνα καλή !”
Κι εμείς πάντα γελούσαμε με όλα αυτά γιατί μας φαίνονταν αστεία τα προικοσύμφωνα, τα ασπρόρουχα , τα μπαούλα με τα κεντήματα μέχρι που η προίκα καταργήθηκε φανερά και υπάρχει πάντα στην πίσω μεριά του μυαλού των επίδοξων γαμπρών κ νυφών υπολογισμένη και ”καλοζυγισμένη ”
Δεν το θεωρούσα ποτέ κακό γιατί κατανοούσα ότι ένα ζευγάρι για να στήσει το σπιτικό του ήθελε ένα στοιχειώδες κεφάλαιο μια κινητήρια δύναμη απλά να: Κάποιες υπερβολές ενείχαν χυδαιότητα και φτήνια εκεί έχανε τη λογική του .Τώρα εδώ και δεκαετίες εφ όσον και η σύζυγος δουλεύει ”κομίζει” και εκείνη οικονομική βοήθεια στο σπίτι και όλη αυτή η κατάσταση έχει ”αποχρωματιστεί” Αυτά όσο μιλάμε γιά γάμους συμβιώσεις μακροχρόνιες σχέσεις όπου ο παράγοντας οικιακή οικονομία είναι ζωτικός
Απορώ που κανείς τόσα χρόνια δεν αναφέρθηκε ποτέ στο επικίνδυνο “αδίκημα” που συμβαίνει – για να ειμαι πιό ακριβής μπορεί να συμβεί- απ τη στιγμή που ένας άντρας και μία γυναίκα ”ανταμώνουν” : ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΙΚΟΘΗΡΙΑ
Ενα ζευγάρι συναντιέται για μιά στιγμή, μια ζωή, ένα χρόνο, ένα μήνα ή κι ακόμα ένα ταξίδι με το πλοίο της γραμμής ..: πόσα μπορούν να συμβούν πόσο ευαίσθητες οι ισορροπίες τι κερδίζεται αλλά κ τι μπορεί να χαθεί ….
Σε πολλά αστρολογικα η ψυχολογικα site γίνονται αναφορές στους ανθρώπους βαμπίρ αυτούς που μας ”ρουφούν ” τη δημιουργικη μας ενέργεια συνειδητά ή όχι
Πρέπει λοιπόν να θίξουμε μέσα αυτο το πλαίσιο και τους αρσενικούς η θηλυκούς συναισθηματικούς προικοθήρες , αυτούς που “ακουμπάνε” σε εμάς τον πόνο τους, την ασφάλειά τους, την αγωνία τους και αποφορτίζονται …
Δ ε ν “μοιράζονται” συντροφικά πόνους και χαρές : το τηλέφωνό μας θα χτυπήσει μόνο στην ανάγκη να ”ξεφορτώσουν ” το βαρύ υπερ-εγώ τους /όχι μόνο τα βάσανά τους και ύστερα ανάλαφροι να διασκεδάσουν χωρίς εμάς γιατι τους δώσαμε ”άσυλο” να ξεκουραστούν απο τα λάθη τους ,τους δώσαμε άφεση μέσα από ανάλυση κουραστική για εμάς ότι αυτό που έκαναν ή αισθάνονται δεν είναι τόσο βαρύ κ τους ”χαράξαμε ” πορεία διαχείρισης των προβλημάτων τους.
Εκείνοι ξένοιαστοι αφού επωφελήθηκαν από χρόνο, συναίσθημα, στήριξη και αγάπη θα πάνε πίσω στο πρόχειρο και στο φτηνό που είναι η φυσική τους ” θέση ”-βολεύονται υπέροχα σε αυτόν τον ”ξεχαρβαλωμένο ”από συνείδηση καναπέ μέχρι να χτυπήσει η εναγώνια υπαρξιακή τους ανησυχία κ να μας ”επισκεφτούν” ξανά
Κι εδώ θα μιλήσω για ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ- ΘΗΡΑΜΑΤΟΣ
Φταίμε κι εμεις Εγώ, εσύ, οι φίλοι μας όσοι σηκώνουμε το τηλέφωνο όσοι δίνουμε με απλοχεριά και γενναιοδωρία τα κλειδιά του ”σπιτιού” μας -ναι νιώθουμε μόνοι και παραχωρούμε τον χώρο ψυχής μας γιά να ζήσουμε την ψευδαίσθηση , “με έχει ανάγκη άρα υπάρχω στη Ζωή του μ αγαπάει τελικά ” Στηρίζω άρα κάπου έχω θέση και εγώ”
κι αφού απογυμνώσουμε τις δυνάμεις μας τονώνοντας τον άλλον το τηλέφωνο θα κλείσει και θα βυθιστούμε στην απορία ”εγω που μπορώ να μοιραστώ αυτό που με βασανίζει ”;
Κανείς δε θ απαντήσει -κανείς δε θα είναι εκεί -κυρίως αυτός που συναισθηματικά θα επιθυμούσες να είναι-.
Αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό /η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ είναι ότι σπατάλησες αφελώς τις εσωτερικές σου δυνάμεις το συναίσθημα και τη σοφία σου τη δυναμική σου σε μιάν αχάριστη ρουλέτα γιατι ανθρώπινη ύπαρξη ,δεν τη λες ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ
Αν ο-ή η προικοθήρας σου ”έτρωγε” τις λίρες ίσως μπορούσες να εργαστείς σκληρά και να ξαναφτιάξεις τον υλικό σου κόσμο να αντικαταστήσεις την καταχρασμένη σου περιουσία
Όμως δε συμβαίνει το ίδιο με τα συναισθήματα.Δύσκολα αναγεννιώνται μέσα σου-επίπονα αναπλάθονται στο σεληνιακό τοπίο της ψυχής σου -γι αυτό όπου τα χαρίζεις απλόχερα να σαι πολυ προσεκτικός -ή
Αν αντιληφθεί η συναισθηματικη σου νοημοσύνη σε συνδυασμό με τη διαίσθησή σου οτι αξίζει ναι να σαι γενναιόδωρος -η ,γιατί δίνοντας γίνεσαι άλλος άνθρωπος φωτίζεται η ύπαρξή σου δώσε οτι πολύτιμο και λαμπερο
Ομως πρόσεχε επειδή αυτο που έχουμε μέσα μας είναι πανάκριβο και αναντικατάστατο αφέσου στη χαρά ζήσε τη διαδρομή και όταν κάνεις μια γερή και ενδελεχή ” περιπλάνηση ”τότε κ μόνο κάνε μιά γερή κατάθεση συναισθήματος
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ”ου χρησιμεύει ο πλούτος ου συνοδεύει η δόξα ”Αλλά ως το τέλος την Ψυχή σου τη χρειάζεσαι .ΟΛΟΚΛΗΡΗ
