«Ο κόσμος ετούτος είναι αναπόδραστα δεμένος με τις κινήσεις του ουράνιου κόσμου. Κάθε δύναμη στον κόσμο κυβερνάται από τις κινήσεις αυτές- Αριστοτέλης»
Με αυτά ακριβώς τα σοφά λόγια του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Αριστοτέλη, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας μία από τις πρώτες μελέτες που είχα ετοιμάσει στα πρώτα μου αστρολογικά βήματα, η οποία όμως δημοσιεύεται στο διαδίκτυο για πρώτη φορά. Θέμα της δεν είναι άλλο από την μελέτη της Αστρολογίας, επομένως όσοι είστε σε αρχάριο επίπεδο ή θέλετε να έχετε κάποιες γενικές γνώσεις, τότε το κείμενο αυτό θα καλύψει τις ανάγκες σας…
Η Αστρολογία προέρχεται από τον συνδυασμό των λέξεων Αστήρ + Λόγος, είναι δηλαδή η τέχνη που αντιστοιχεί έναν αστέρα σε μία έννοια και μας δίνει έτσι την αναλογία που αντιστοιχεί ανάμεσα σε έναν Αστέρα και σε μία Ιδέα. Η αντιστοίχηση αυτή προέρχεται από την θεολογία των αρχαίων προγόνων μας.
Σε όλη την ιστορία της αστρολογίας ως και την επικράτηση του ορθολογισμού, η αστρονομία και η αστρολογία αποτελούσαν έναν ενιαίο τομέα και ο ρόλος τους ήταν να προλέγουν τις επιδράσεις των εξωγήινων δυνάμεων που διέπουν τη ζωή.
Στην αρχαία Μεσοποταμία, γύρω στο 800 π.Χ ο άνθρωπος ζούσε απροστάτευτος κάτω από τον Ουρανό. Στο πνεύμα του κυριαρχούσε απόλυτα ένας κόσμος από γιγαντιαίες δυνάμεις, δηλαδή τους κεραυνούς, τις αστραπές, τους καύσωνες, τις εκλείψεις. Ο Ουρανός συγκλονιστικά θεματικός και ολέθριος σε βαθμό που να ισοπεδώνει κάθε δυνατότητα του ανθρώπου να ανταπεξέλθει, διατηρούσε ένα μυστηριακό φραγμό, που έκανε αδύνατη κάθε πρόγνωση. Η ιδέα της υπεροχής του ουρανού δημιουργούσε την αναγκαιότητα στους ανθρώπους να στρέφουν τα μάτια τους ψηλά για να τον συμβουλευτούν. Γύρω στο 620 π.Χ έκανε την εμφάνισή του ένας νέος λαός, οι Χαλδαίοι, που κατέκτησαν την Μεσοποταμία. Οι Χαλδαίοι ήταν αξιόλογοι μελετητές του Ουρανού και μαθηματικοί, ονομάστηκαν «Οι αστρολόγοι της Χαλδαίας» και το αξίωμά τους ήταν κληρονομικό. Από τις θέσεις του Ήλιου, της Σελήνης και των ορατών πλανητών, προέβλεπαν τον κίνδυνο της χώρας από εχθρούς, τις πλημμύρες, τις αρρώστιες αλλά και την μοίρα των βασιλιάδων και των πολεμιστών! Οι γνώσεις τους προέρχονταν από αρχαίους Αιγύπτιους Ιερείς.
Η επίσημη έναρξη της αστρολογικής δραστηριότητας μπορεί να χρονολογείται από τον 7ο αιώνα π.Χ όμως σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, έχουν βρεθεί σημάδια χαραγμένα πάνω σε κόκαλα από την εποχή των παγετώνων που μαρτυρούν ότι οι άνθρωποι γνώριζα την Σεληνιακή περιοδικότητα πριν από 32.000 χρόνια.
Η Αστρολογία στην Αρχαία Ελλάδα
Οι Αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τα ουράνια φαινόμενα και τον ζωδιακό κύκλο σαν αξιόπιστη μέθοδο προσανατολισμού για τα μακρινά εμπορικά και εξερευνητικά ταξίδια τους.
Με το πέρασμα των αιώνων, οι αρχαίοι μας πρόγονοι εξέλιξαν τις διασωθείσες γνώσεις των Ορφικών και άρχισαν να εφαρμόζουν προβολικά τον ζωδιακό κύκλο σε σχέση με την διάταξη των κατάλληλων τόπων επάνω στους οποίους δομούσαν τα ιερά τους. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Πενρόζ, τουλάχιστον 8 ναοί του Δία και της Αθηνάς που χτίστηκαν από το 1580 π.Χ. έως το 300 π.Χ. ήταν προσανατολισμένοι στο Ζώδιο του Κριού.
Στην πορεία οι αστρολογικές γνώσεις χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες για την επιλογή των κατάλληλων συνθηκών για την πραγματοποίηση ενός έργου, όπως για την σπορά, τον θερισμό, το ξεκίνημα μίας εκστρατείας ή ενός πολέμου, για μία θρησκευτική γιορτή, για την στέψη ενός βασιλιά κ.α.
Μερικές από τις πρώτες αστρολογικές αναφορές βρίσκουμε στο σύγγραμμα του Ησίοδου «Έργα και Ημέραι». Για την δομή της Αστρολογίας, καταλυτικό ρόλο είχε η συνεισφορά του Αστρονόμου – Φιλοσόφου Κλεόστρατου του Τενέδιου, που εισήγαγε τον 6ο αιώνα π.Χ τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου στην Ελλάδα, αλλά και του Πυθαγόρα. Η μεγαλύτερη συμβολή του Πυθαγόρα στην αστρολογία βρίσκεται στην θεωρία ότι , οι αριθμητικές σχέσεις αποτελούν την βάση του Σύμπαντος , άρα το Σύμπαν μπορεί να εξηγηθεί μέσω των αριθμών.
Σταδιακά, οι Αρχαίοι Έλληνες εξεικόνισαν και τον ανθρώπινο οργανισμό στον ζωδιακό κύκλο, συσχετίζοντας κάθε Ζώδιο με συγκεκριμένα σημεία και όργανα του σώματος, αναπτύσσοντας έτσι την Ιατρική. Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι: « μόνο ένας μωρός θα θεράπευε ασθενείς χωρίς προηγουμένως να συμβουλευτεί το ωροσκόπιό τους , διότι πρέπει να θεραπεύουμε τον ασθενή και όχι την ασθένεια ». Ο Ιπποκράτης συσχέτισε τα 4 στοιχεία της φύσης (Φωτιά, Γη, Αέρας, Ύδωρ) με τους 4 ιδιοσυγκρασιακούς τύπους του ανθρώπινου σώματος, θέτοντας έτσι τις βάσεις για την ανάπτυξη της ιατρικής αστρολογίας στην χώρα μας.
Ο Ζωδιακός Κύκλος
Ο Ζωδιακός Κύκλος είναι η αρχαία καταγραφή της κυκλικής σειράς μετασχηματισμών, που δοκιμάζει ο άνθρωπος ολόκληρο το χρόνο και αποτελεί μια καταγραφή ή αλλιώς μία συμβολική γλώσσα που περιγράφει την ανθρώπινη εμπειρία της αλλαγής.
Κάθε άνθρωπος στην πορεία της ζωής του περνάει από τις 12 καταστάσεις ή ιδιότητες, που ορίζονται από τα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού. Κάθε ζωδιακό σημείο υποβάλει τον άνθρωπο που εργάζεται κάτω από αυτό στην επιρροή ορισμένων δυνάμεων και τον εφοδιάζει με ορισμένες ιδιότητες. Ταυτόχρονα η φύση με τα τέσσερα στοιχεία της στα οποία χωρίζονται τα 12 ζώδια – Φωτιά (Κριός, Λέων, Τοξότης) , Γη (Ταύρος, Παρθένος, Αιγόκερως) , Αέρας (Δίδυμος, Ζυγός, Υδροχόος), Νερό (Καρκίνος, Σκορπιός, Ιχθύς) – μας προσδίδει μία ιδιαίτερη ποιότητα. . Αξίζει να τονίσουμε εδώ, ότι στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία τα στοιχεία εξισούνται με τις τέσσερις υποστάσεις του ανθρώπου, δηλαδή: την ηθική που είναι η φωτιά, την αισθητική και ψυχική που είναι το νερό, την πνευματική που είναι ο αέρας και την φυσική που είναι η Γη.
Ο Ζωδιακός κύκλος απαρτίζεται από τα δώδεκα ζώδια είναι η πορεία των τεσσάρων εποχών του χρόνου , του οποίου βασικά σημεία είναι οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια. Σύμφωνα με την Αρχαία Αστρολογία τα ζώδια διακρίνονται σε τέσσερις ομάδες οι οποίες και περιγράφουν την πορεία μας στις τέσσερις εποχές του έτους, καθώς και τα στάδια της ζωής του ανθρώπου.
Η πρώτη ομάδα ονομάζεται «Η τριάδα της Σποράς» η οποία και αντιπροσωπεύει την εποχή της Άνοιξης που ξεκινά στις 21 Μαρτίου την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας και ολοκληρώνεται στις 20 Ιουνίου. Η ομάδα αυτή, αποτελείται από τα ζώδια του Κριού, που συμβολίζει το ξεκίνημα, τον σπόρο της δημιουργίας, τον Ταύρο που συμβολίζει την γονιμοποίηση και τον Δίδυμο που συμβολίζει την επικοινωνία και την ανταλλαγή της ύλης που είναι τα απαραίτητα στοιχεία της ανάπτυξης.
Η δεύτερη ομάδα ονομάζεται «Η τριάδα της Δημιουργίας» και αντιπροσωπεύει την καλοκαιρινή περίοδο που ξεκινά στις 21 Ιουνίου, την ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου και ολοκληρώνεται στις 20 Σεπτεμβρίου. Η ομάδα αυτή αποτελείται από το ζώδιο του Καρκίνου που συμβολίζει τον τελικό σχηματισμό του εμβρύου και την κυοφορία, το ζώδιο του Λέοντα που συμβολίζει την γέννηση και το ζώδιο της Παρθένου που συμβολίζει την εξέλιξη της δημιουργίας και την προσφορά .
Η τρίτη ομάδα ονομάζεται «Η τριάδα της συνείδησης» και αντιπροσωπεύει την φθινοπωρινή περίοδο που ξεκινά στις 21 Σεπτεμβρίου την ημέρα της φθινοπωρινής Ισημερίας και ολοκληρώνεται στις 20 Δεκεμβρίου. Σε αυτή την ομάδα συγκαταλέγεται το ζώδιο του Ζυγού που αντιπροσωπεύει το κάλλος, την ενότητα, την αλληλεγγύη και την συνεργασία, το ζώδιο του Σκορπιού που συμβολίζει την μεταμόρφωση που σχετίζεται με τον θάνατο και την φυσική δοκιμασία και το ζώδιο του Τοξότη που συμβολίζει την σοφία που έρχεται με το πέρασμα του χρόνου μέσω του σωματικού και πνευματικού σθένους.
Η τέταρτη και τελευταία ομάδα ονομάζεται «Η τριάδα της γνώσης» και αντιπροσωπεύει την χειμερινή περίοδο που ξεκινά στις 21 Δεκεμβρίου, δηλαδή την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου και ολοκληρώνεται στις 20 Μαρτίου. Σε αυτή την ομάδα ανήκει το ζώδιο του Αιγόκερω που συμβολίζει τον μόχθο, την γνώση, την εμπειρία και την διδαχή, το ζώδιο του Υδροχόου που αντιπροσωπεύει την παρέκκλιση από τα καθιερωμένα και την ανεξαρτησία του πνεύματος. Η ομάδα αυτή, αλλά και ολόκληρος ο ζωδιακός κύκλος ολοκληρώνεται με το ζώδιο των Ιχθύων, που συμπεριλαμβάνει όλες τις ιδιότητες των υπόλοιπων έντεκα ζωδίων και συμβολίζει την ολοκλήρωση ενός κύκλου και την τελειοποίηση!
Συμπερασματικά, ο Ζωδιακός κύκλος δείχνει την εξελικτική πορεία του Ανθρώπου αφετέρου δε την επίδραση του ζωδιακού κύκλου πάνω σε όλες τις μορφές ζωής του πλανήτη και πάνω σε όλες τις ιδέες. Η ανθρωπότητα αγωνίζεται, επηρεάζοντας και επηρεαζόμενη από τις ενέργειες που συνδέονται με το ηλιακό μας σύστημα.
